məzə

is. <fars.>

1. Adətən iştaha üçün əsas yeməkdən qabaq və ya onunla birlikdə, yaxud içki içilərkən yeyilən müxtəlif yüngül yeməklər; çərəz. Süfrəyə məzə düzmək. – Kimi qəhvə, kimi şokolad, təyyarəçi də çaxır ilə məzə istədi. Ç.. <Qurban> . . şərab şüşələrini və xüsusi səliqə ilə hazırlanmış məzələr çıxarıb, süfrə tədarükünə məşğul oldu. T. Ş. S.. . . Məzələr, xuruşlar boşqablara düzülmüşdü. M. Rz..

2. Ləzzət, dad, tam. Xörəyin məzəsi ağzından getmir.

3. məc. Naz, işvə, qəmzə, şivə. <Dürrə> qızlara məxsus bir məzə ilə gülümsədi. S. Vəliyev. Məzə vermək – qəmzə satmaq, naz eləmək.

4. məc. Yumor, gülməli şey. . . Amma məzə burasıdır ki, yağış da . . başlayır şıdırğı ilə yağmağa. Mol. Nəsr. <Ustanın> mülayim, ahəngdar səslə, hərdənbir məzə ilə dediyi xatirələrini cavanlar şirin söhbət kimi eşidirdilər. M. C..